පාළුයි ආච්චියේ මට..

ඔයාට මතකද ආච්චි ඉස්සර ඉස්කෝලේ ගිහින් එද්දි අපේ ඉස්කෝලේ ලඟ ඉඳලා බස් ස්ටෑන්ඩ් එකට එනකම්ම වටේම තියෙන කඩවල් වල තියෙන අළුත් ඇඳුම් මෝස්තර මම බලන් එනවා. ඒ ඉතින් වෙන මොකටවත් නෙමේ ඒවා ගැන උජාරුවට මම කියද්දි ඊට ටිකක් හරි වෙනස් කරලා ඔයා  මට මහලා දෙනවා කියලා මම දන්න නිසායි. ඔයාත් හොඳට කඩේ තියෙන ඒවල ඇද පෙන්නනවා. මොකද ඉතින් ඔයා මැහුම්ශිල්පිණියනේ. එන එන මෝස්තරේට ඇඳුම් මහන්න අම්මා සල්ලි නොදෙද්දි සීයාගේ පැන්ෂන් එකෙන් හම්බවෙන එක ඔයා මගේ අත් මිටි මොලවන්නේ ඔයාගේ අනිත් මිනිබිරියන් හය දෙනා රෙඩිමේඩ් ඇඳුම් අඳිද්දි මම විතරක් ඔයාගේ පරණ මැෂිමෙන් මහන ඔයාගේ සුකුරුත්තම් වලට ආදරේ කරන නිසායි. අවුරුදු දහාතුනක් ඉස්කෝලේ ගියා ඒ මුළු අවුරුදු දහාතුනටම මගේ යුනිෆෝම් එක මැහුවේ ඔයායි. ඔයාට මතකද දවසක් ඔයාගේ දණිස් අමාරුයි කියලා වෙන කෙනෙක්ට කියලා මසා ගත්ත ගවුමේ රෑජාමේ වෙනකම් ඔයායි මමයි වැරදි හෙව්වා. අන්තීමට අම්මාගෙන් බැනුමුත් ඇහුවා. මොනවා කරන්නද මම පුරුදු උනේ ඔයාටනේ. ඒත් අද... මමත් ඔයාගේ අනිත් මිනිබිරියන් වගේ රෙඩිමේඩ් ඇඳුම් අඳින්න පුරුදු වෙලා.. 

 උදේ 8.30ට පටන් ගන්න ඉරිදා පූජාවට ඔයා යන්නේ 6.30ට. වෙලාවකට අම්මත් ඔයාට බනිනවා ඒ ඉතින් තරහකට නෙමේ කියලා ඔයාත් හොඳටම දන්නවා. මොකද ඉතින් පාන්දරයාමේ නැගිටන එක ඔයාට හොඳ නැහැනේ. කොහෙද ඉතින් කිව්වාට අහනවායෑ ඔයා ඉතින් එච්චර උදේම යන්නේ ඔයාගේ ආදරවන්තයාව බලන්නනේ. කොහෙද අම්මාලා දන්නේ නැහැනේ අම්මාලට කලින් ඔයා ගිහින් සීයාව බලනවායි කියලා. ඒක ඉතින් දන්නේ මමයි අර පස් කන්දට යට වෙලා සැපට නිදන් ඉන්න සීයයිනේ. 

ඉස්සර පහළ ළිඳෙන් නාන්න හිතුනාම මම නාලා ඉවර වෙනකම් මගේ ළගට වෙලා තනි රකින්නේ ඔයායි. ඉස්කෝලේ ප්‍රොජෙක්ට් හදද්දි පොල් කොළ වලින්, ඔයා මහලා ඉවතලන රෙදි කෑලි වලින් මගේ ප්‍රොජෙක්ට් එකේ මුල් පිටුව හැඩ කරන්න ඔයා හරි සමත්. ඒක දැක්ක ගමන් මට ලකුණු වැටිලා ඉවරයි. ඒක කොපි කරන් මගේ යාළුවෝ ඊලඟ ප්‍රොජෙක්ට් එකට සැරසෙද්දි වෙනදා වගේම අළුත් දෙයක් ඔයා මට හදලා දෙනවා. ඉතින් උන් හැමදාම මගේ කව(ර්) පේජ් එකට පරදිනවා. ඒවා මම කට උල් කරන් ඉස්සර කියද්දි ආඩම්බර වෙන්නේ ඔයා කියලා මම නොදන්නවා නොවේ. 

මට මතකයි මම සාමාන්‍ය පෙළ පාස් උන වෙලේ ඔයා පල්ලි ගිහින් ඔයාගේ යාළු ආච්චිලත් එක්ක හරි ආඩම්බරෙන් කිව්වා මගේ කෙල්ල විභාගේ පාස් කියලා. ඒ උනාට මගේ උසස් පෙළ ප්‍රථිපල බලන්න ඔයාට ඉන්න බැරි උනා නේද ආච්චියේ... ඇයි එච්චර ඉක්මනට මාව දාලා ගියෙ.. 

ඔයා අසනීප වෙලා දවස් තුනයි අපිත් එක්ක උන්නේ. සීයා ඔයාට දුක් විඳින්න ඉඩ දෙන්නේ නැතිව එයා ළඟට ඔයාව එක්ක ගත්තා. ඒකාත් හොඳයි ආච්චි. සියා කලේත් හොඳ වැඩක්. මොකද ඔයාට තිබුනේ පිළිකාවක් ඒක ඔයා දැන ගන්නත් කලින් සීයා ඔයාව එයා ළඟට ගත්තා. ඒත්..... මට ඒ දවස් මතක් වෙද්දි තාමත් දුකයි. මීගමුවේ මූළික රොහලේ ඇඳක් උඩ ඔයා උන්න විදිය මතක් වෙද්දි තාමත් ඇස් දෙකට කඳුළු එනවා. ඒ ඔක්කෝටම වඩා ඔයා මා එක්ක කථාවත් කලේ නෑ මාව දාලා යන්න කලින්. මම දන්නවා ඔයා මා එක්ක තරහින් උන්නේ ඒ මළවුන්ගේ මංගල්‍ය දවසේ සීයව බලන්න මට එන්න බැරි උන නිසා. ඔයා මැරෙනකම්ම ඒක කියෙව්වා කියලා නැන්දා මට කියපු ඒ වචන තාමත් මට ඇහෙනවා වගේ සුදු ආච්චියේ. අනේ ඒ වැරැද්ද මට හදන්න පුළුවන් කමක් තියෙ නම්......  

ඔයා තාමත් අපි අතරේ ඉන්නවා නම් ආච්චි.... ඔයා නැතිව මට ගොඩාක් පාළුයි ආච්චි. කෝච්චියක් වගේ කියවපු මේ කට දැන් වැහිලා.හැම ඕපාදූපයක්ම අහන්න මං ලඟට වෙලා උන්න ඔයා දැන් නැහැනේ. මේ මාසෙට ඔයා මාව දාලා ගිහින් අවුරුදු 3ක් වෙනවා. හැමදාම ඔයාව හීනෙන් පේනවා ඒදා මම දැක්ක හීනේදි ඔයා මාව බදාගෙන ඇඬුවා මම ඔයාව බලන්න ආවේ නෑ කියලා.ඉක්මනට් එනවා සුදු ආච්චියේ ආච්චිව බලලා යන්න. එතකන් මගේ සුදු ආච්චියට ජේසු පිහිටයි..